آخرین مطالب
امکانات وب
صبح از دریچه سر به درون می کشد به ناز
وز مشرقِ خیال
تو ...
صبحِ تابناک تری را
با چهره شکفته چو گل های نسترن
لبخند می زنی
من ...
آفتابِ پاک تری را
در نوشخندِ مهرِ تو می بینم
در مطلعِ بلندِ شکفتن
من ...
روزِ خویش را
با آفتابِ رویِ تو
کر مشرقِ خیال دمیده ست
آغاز می کنم
من با تو می نویسم و می خوانم
من با تو راه می روم و حرف می زنم
وز شوقِ این محال :
- که دستم به دستِ توست -
من ...
جای راه رفتن ...
... پرواز می کنم ...
آن لحظه ها که مات
در انزوایِ خویش
یا در میانِ جمع
خاموش می نشینم ...
موسیقی نگاهِ تو را گوش می کنم
گاهی میانِ مردم
در ازدحام شهر ...
غیر از تو هر چه هست فراموش می کنم
گویند این و آن به هم : آهسته
هان و هان !
دیوانه را ببینید !
بی خود چو کودکان
لبخند می زند !
با خود چگونه گرم سخن گفتن است ! آه !
من ، دور از این ملامت بیگاه
همچنان
سر مست در فضای پریخانه های راز
شاد از شکوهِ طالع و بختِ موافقم
آخر ، چگونه بانگ برآرم که : عاقلان !
دیوانه نیستم !
به خــــدا ... سخت عاشقم !
" فریدون مشیری "
تولد دوباره من...