دیدار در خواب

من خدا را دیدم

دیشب امّا در خواب

که به تاریکی شب های دلم

داشت ستاره می داد

او به من می خندید

و چه لبخند خدا گونه و بی همتایی

پر از آرامش و امّید

پر از دلگرمی

او به من (( می فرمود ))

بیشتر امّا (( می گفت ))

اهل (( فرمودن )) نیست

آن خدای پر از احساس که من می دیدم

که خیالت راحت

در رحمت باز است

تو فقط چند قدم سوی من آهسته بیا

سوی دیگر با من

سمت تاریکی و بی مایگیِ خویش مرو

بنده ی خوبی باش

دست من همراهت  . . .

 

بعد از آن زیبایی

من پریدم از خواب . . .

" ناشناس "